Van Plato’s allegorie van de grot tot het werk van de hedendaagse filosoof Francis Fukuyama ? al eeuwenlang staat in de filosofische zoektocht naar de waarheid één ideaal voorop: het verlangen de wereld van alle sluiers te ontdoen en haar te kennen zoals ze écht is. De waarheid, zo wil het spreekwoord, moet naakt zijn, of ze is niet. Dat ideaal vinden we ook in de hardcore pornografie, die zo expliciet mogelijk het ‘echte’ menselijke genot in beeld wil brengen.

​

Hoe meer hardcore pornografie de echtheid van seksualiteit wil tonen, hoe meer het theatrale karakter ervan duidelijk wordt. Immers, wie roept dat hij of zij geniet, is niet aan het genieten, maar doet alsof er genoten wordt. Zoals de pornografische blik op seksualiteit tot mislukken is gedoemd, zo zullen we ook nooit de naakte waarheid kunnen bereiken, aldus Ignaas Devisch.